Δεν μπορώ παρά να αναρτήσω το ποίημα του Μ Αναγνωστάκη που έχω αναρτημένο στον τοίχο της κουζίνας μου για να θυμάμαι κάθε μέρα το σκάκι...
Ελα να παίξουμε... Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου ηταν για μένα μια φορα η αγαπημένη. Τώρα δεν εχω πια αγαπημένη. Θα σου χαρίσω τους πύργους μου. Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου εχουν πεθάνει απο καιρο πριν απο μένα. Ελα, ελα και τα αλογά μου θα στα δώσω. Ελα, ελα και τα αλογά μου θα στα δώσω. Μονάχα ετουτο τον τρελό μου θα κρατήσω που ξέρει μόνο σε ενα χρωμα να πηγαίνει δρασκελώντας την μίαν ακρη ως την αλλη γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικα αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις. Ελα να παίξουμε... Ο βασιλιας αυτος δεν ητανε ποτε δικός μου. Κι υστερα τόσους στρατιωτες τί τους θέλω! Τραβανε μπρος σκυφτοι δίχως καν ονειρα. Ελα, ελα, και τα αλογά μου θα στα δώσω. Ελα, ελα, και τα αλογά μου θα στα δώσω. Μονάχα ετουτο τον τρελό μου θα κρατήσω που ξέρει μόνο σε ενα χρωμα να πηγαίνει δρασκελώντας την μίαν ακρη ως την αλλη γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικα αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις. Ελα να παίξουμε...
τί όμορφο μς Kubile! μου μοιάζει σαν να το έχω διαβάσει πολλές φορές και όμως νομίζω ότι το εννοώ για πρώτη φόρα... και όλα αυτά σκεφτόμουν, όταν έκανα το post... ότι και αυτός ο τρελός, στη σκακιέρα πάνω κινείται και αυτός... τι ωραία που γινόμαστε πιο πολλοί ραντεβού στα "παρκέ" με τους κανόνες
Δεν μπορώ παρά να αναρτήσω το ποίημα του Μ Αναγνωστάκη που έχω αναρτημένο στον τοίχο της κουζίνας μου για να θυμάμαι κάθε μέρα το σκάκι...
ReplyDeleteΕλα να παίξουμε...
Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου
ηταν για μένα μια φορα η αγαπημένη.
Τώρα δεν εχω πια αγαπημένη.
Θα σου χαρίσω τους πύργους μου.
Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου
εχουν πεθάνει απο καιρο πριν απο μένα.
Ελα, ελα και τα αλογά μου θα στα δώσω.
Ελα, ελα και τα αλογά μου θα στα δώσω.
Μονάχα ετουτο τον τρελό μου θα κρατήσω
που ξέρει μόνο σε ενα χρωμα να πηγαίνει
δρασκελώντας την μίαν ακρη ως την αλλη
γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικα
αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις.
Ελα να παίξουμε...
Ο βασιλιας αυτος δεν ητανε ποτε δικός μου.
Κι υστερα τόσους στρατιωτες τί τους θέλω!
Τραβανε μπρος σκυφτοι δίχως καν ονειρα.
Ελα, ελα, και τα αλογά μου θα στα δώσω.
Ελα, ελα, και τα αλογά μου θα στα δώσω.
Μονάχα ετουτο τον τρελό μου θα κρατήσω
που ξέρει μόνο σε ενα χρωμα να πηγαίνει
δρασκελώντας την μίαν ακρη ως την αλλη γελώντας
μπρος στις τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικα
αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις.
Ελα να παίξουμε...
Κι αυτη δεν εχει τέλος η παρτίδα...
τί όμορφο μς Kubile!
ReplyDeleteμου μοιάζει σαν να το έχω διαβάσει πολλές φορές
και όμως νομίζω ότι το εννοώ για πρώτη φόρα...
και όλα αυτά σκεφτόμουν, όταν έκανα το post...
ότι και αυτός ο τρελός, στη σκακιέρα πάνω κινείται και αυτός...
τι ωραία που γινόμαστε πιο πολλοί
ραντεβού στα "παρκέ" με τους κανόνες
ΧΧΧ