CHAPTER 1 _ LOSS

apolia

έκανα σύμβαση με τα μάτια μου.
οι πατούσες μου, μούλιασαν
χαλασμένα φράγματα, σικέ οδοφράγματα.
ένα ξεσκισμένο καλώδιο κρέμεται, λίγο κάτω από το γόνατο.
Κίνδυνος κανείς.
Ζωτικά ψέματα, είπε ο J.

Σε κοίταζα, απέναντι μου ξεφλουδισμένη από κάποια θάλασσα με δυο τρία κιλά παραπάνω το στήθος σου κρεμασμένο κάπως οι λευκές σου τρίχες λίγο πιο πολλές σφιγμένα χείλη πάλι και πλατιά γυαλιά ηλίου που τα έβγαλες μετά προφάσεις για ευγένεια φιλότιμες απλά
ο ήλιος χάραζε καινούργια σύνορα πάνω στο λαιμό σου και ανοιγόκλεινα τα βλέφαρα με απάθεια στο καφέ που κάποτε στα κλεφτά με κοίταζες σαν να ήμουνα η επόμενη επανάσταση

και μετά μόνος μπροστά σε κάποιο παράθυρο
έτσι ξαφνικά
το τέλος όρθωσε επιτέλους το ανάστημα του μπροστά μου
με μια κάποια ειλικρίνεια.
Και είπα. τώρα είναι. τώρα κατέβηκε στην καρδιά. τώρα γίνεται. τώρα τελειώνει.
και μούλιασαν οι πατούσες μου.