A

λλά δυστυχώς, δεν είχε ο ουρανίσκος σου, τη γεύση από μπονμπονιέρα

δεν ήταν τα λασπόνερα στην άκρη του δρόμου, το μάνα που με κέρναγες

δε φύτρωσαν στα βλέφαρα σου, αναριχώμενοι δυόσμοι

δεν προφέραν ποτέ τα χείλη μας ταυτόχρονα, σαν το βιολί και τη βιόλα, το κάλεσμα για σουσάμι και επειδή η λέξη που επίμονα προφέραν, όλες οι ίνες αυτού που τέλος πάντων είσαι εσύ, όλες οι λέξεις σωματοφύλακες, οι κέρβεροι της Λέξης δεν ήταν αυτή που φαντάστηκα,

ξέρεις αυτή που προέκυπτε από τις δύο πρώτες λέξεις της σελίδας 32, στα δύο πάνω-πάνω ράφια της βιβλιοθήκης στο σαλόνι, μετά

έστρεψα τον νού μου, αλλού, και αποφάσισα πως δεν θα είσαι εσύ, αυτός,

που θα μοιραζόμασταν μαζί, σκιές, μπουκιές, μαξιλαράκι και εν τέλει ανάσες

και αποφάσισα αυτό.

atmosphere_

walk in silence, don't walk away, in silence.
see the danger, always danger,
endless talking, life rebuilding,
don't walk away.

walk in silence, don't turn away, in silence.
your confusion,my illusion,
worn like a mask of self-hate, confronts and then dies. don't walk away.

people like you find it easy,
naked to see, walking on air. hunting by the rivers,
through the streets, every corner abandoned too soon,
set down with due care. don't walk away, in silence,
don't walk away.

meta meta curiosity

But methinks we have been not a little inattentive to run over so many different parts of the human mind, and examine so many passions, without taking once into the consideration that love of truth, which was the first source of all our enquiries. Twill therefore be proper, before we leave this subject, to bestow a few reflections on that passion, and shew its origin in human nature. `Tis an affection of so peculiar a kind, that `twould have been impossible to have treated of it under any of those heads, which we have examin'd, without danger of obscurity and confusion....

...But tho' the exercise of genius be the principal source of that satisfaction we receive from the sciences, yet I doubt, if it be alone sufficient to give us any considerable enjoyment. The truth we discover must also be of some importance. Tis easy to multiply algebraical problems to infinity, nor is there any end in the discovery of the proportions of conic sections; tho' few mathematicians take any pleasure in these researches, but turn their thoughts to what is more useful and important. Now the question is, after what manner this utility and importance operate upon us? The difficulty on this head arises from hence, that many philosophers have consum'd their time, have destroy'd their health, and neglected their fortune, in the search of such truths, as they esteem'd important and useful to the world, tho' it appear'd from their whole conduct and behaviour, that they were not endow'd with any share of public spirit, nor had any concern for the interests of mankind. Were they convinc'd, that their discoveries were of no consequence, they wou'd entirely lose all relish for their studies, and that tho' the consequences be entirely indifferent to them; which seems to be a contradiction. (hume, treatise, book ii)

flaming_lips

yoshimi battles the pink robots part 1

cognitive dissonance

were we to resurrect in perpetuity

would love outlast death ?

desire.desire:tide.tide:breath.breath

voyeur

.Ούτε το σκισμένο δέρμα στη καρέκλα του συνοδηγού απο το κακοβαλμένο "μην καπνίζετε", ούτε οι ειδήμονες αθλητικολόγοι που αναρωτιούνται για ένα ακόμη πέναλτι. Ούτε το αρωματικό δενδράκι που κρέμεται από τον καθρέφτη, με το ματόχανδρο, και τον σταυρό. Ούτε οι κατάρες που ρίχνει στα αρνιά του, και στο αγροτικό του, και στο κέρατο του το τράγιο. Ούτε η στάχτη που ξαναμπήκε μέσα, και ήρθε στο πρόσωπο μου. Ούτε η άξαφνη, φάλτση απαλότητα στην φωνή, όταν είπα όχι ευχαριστώ, με μια κάποια ευγένεια. Ούτε τα πρεζόνια σαν χορευτές φαντάσματα. Ούτε από τη Μπενάκη. Ευχαριστώ.

Ούτε ο μπάτσος με το βλέμμα το γλαρό, στα δύο κορίτσια που ανηφορίζουν τη σκουφά. η γυναίκα που βγήκε για τσιγάρο, στο δρόμο από το νοσοκομείο. Ούτε τα φρύδια της, ούτε το χάσιμο της. Ούτε τα σκουπίδια, που πλησιάζουν τον πρώτο όροφο. Η σοβατισμένη αλλοδαπή σερβιτόρα που προσέχει τα ελληνικά της. Ούτε αυτός ο κατάπτυστος στο απέναντι μπαλκόνι που κάνει μπανιστήρι.

.Είναι κάτι ενοχλητικό. Τώρα που θα φτάσω. Κάνει κρύο έξω. Θα πρέπει να ψάξω ψιλά, να τα μετρήσει. Να ανταλλάξουμε αβρότητες. Ίσως μου πεί κάτι τελευταίο για τον άτιμο, που της τα φαγε. Και εγώ μετά θα πρέπει να σηκωθώ. Θα συγκεντρώσω την πραμάτεια μου. Θα βγώ απο δεξιά γλιστρώντας στο δέρμα. Θα κοιτάξω δεξιά μου, για κάποιο μηχανάκι ανυπόμονο. Θα ρίξω μια τελευταία ματιά μήπως που έπεσε το κινητό, ή χρήματα ή κάτι. θα κλείσω την πόρτα. Όχι χλιαρά γιατι θα τη θυμώσω, όχι δυνατά γιατί θα τη θυμώσω. Θα περάσω το δρόμο. Ίσως έχω ετοιμάσει ήδη το κλειδί για να μην χάσω χρόνο. Θα κοιτάξω για κάποιο απογευματινό γράμμα. ή λογαριασμό. Θα ανέβω τις σκάλες. Θα μπώ μέσα.